در پایان دیدار تدارکاتی استقلال و پیکان، خبرنگار ایسنا در حال گفتوگو با پسر قلعهنویی درباره این دیدار بود که در همین حین حنیف عمرانزاده با بیاحترامی و به کار بردن الفاظ ناشایست به خبرنگار ایسنا توهین کرد.
در حالی که خبرنگار ایسنا در حال گفتوگو با هوتن قلعهنویی بود، عمرانزاده از او پرسید "تو خبرنگاری" و وقتی با جواب مثبت خبرنگار ایسنا مواجه شد، با لحن بسیار بد و الفاظ رکیک از او خواست تا محل را ترک کرده و به مکان دیگری برود.
پس از این برخورد ناشایست عمرانزاده، خبرنگار ایسنا قصد داشت همراه با هوتن قلعهنویی محل را ترک کند ولی عمرانزاده با صدای بلند از پسر قلعهنویی خواست تا مصاحبه نکند و با به کار بردن الفاظ بسیار ناشایست قصد مضروب کردن خبرنگار ایسنا را داشت که حاضرین مانع از مضروب شدن خبرنگار ایسنا شدند.
در پی این ماجرا میرشاد ماجدی سرپرست تیم استقلال و همچنین دکتر ستوده از اعضای کادر پزشکی تیم با دلجویی از خبرنگار ایسنا، حرکت عمرانزاده را محکوم کردند.
به گزارش خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، برخورد ناشایست برخی فوتبالیستها با اصحاب رسانه موضوع جدیدی نیست اما رفتار عجیب و دور از ادب حنیف عمرانزاده با خبرنگار ایسنا که پس از بازی دوستانه استقلال و پیکان اتفاق افتاد، این بحث را وارد باب دیگری و ثابت نمود «از کوزه همان برون تراود که در اوست»!؟
میتوان به جرأت ادعا کرد، در هیچ حوزه دیگری به اندازه فوتبال، به خبرنگاران بیاحترامی نشده است. بازیکنان فوتبال که هر روز در تیررس توجهات هستند و روزانه سهم قابل توجهی در اخبار مطبوعات دارند، بارها و بارها به خبرنگارانی که تمام وقت خود را به پوشش اخبار مربوط به آنها اختصاص میدهند بیاحترامی کردهاند و رفتاری کردهاند که در شان خودشان بوده است. حتی اگر فرض را بر این بگذاریم که حنیف عمران زاده شرایط روحی مناسبی نداشته و از چیزی ناراحت بوده، چرا باید عصبانیت خود را بر سر رسانهها خالی کند؟
گذشته از اینکه اکثر این بازیکنان سطح سواد بالایی ندارند و در بیشتر مواقع نمیدانند چطور با طرف مقابل خود برخورد کنند، تنها به خود نگاه میکنند و توجهی به این ندارند که خبرنگار با چه مصائبی در راه پوشش اخبار مواجه است.
البته خیلی هم نباید از این موضوع ناراحت بود. برای اصحاب رسانه این برخوردها تا حد زیادی عادی شده و موضوع جدیدی نیست! اما برخی از بازیکنان هستند که با رفتارهای دور از ادب و ناشایست خود شخصیت اصلیشان را به جامعه نشان میدهند. بدون شک اگر همین رسانهها و مطبوعات نبودند، این چنین بازیکنانی به جامعه معرفی نمیشدند و مردم هم مجبور نبودند آنها را تحمل کنند!
مشخص نیست در باشگاههای فوتبال ما چه میگذرد؟! چطور جرأت میکنیم نام باشگاه های خود را «فرهنگی – ورزشی» بگذاریم؟! ْآیا ثروت و رفاه بیش از حدی که برای بازیکنان ایجاد شده باعث شده آنها به کلی اخلاق و حتی رفتار درست را فراموش کنند؟!
در یکی دو ماه گذشته این نخستین بار نبوده که بازیکنان فوتبال با اصحاب رسانه برخورد بدی داشتهاند. البته این رفتار تنها مختص به بازیکنان یک تیم یا باشگاه خاص نبوده و در سالهای گذشته به کرات اتفاق افتاده است. شاید بهتر باشد در باشگاه های «فرهنگی - ورزشی» مان، پیش از قهرمانی، اخلاق را به بازیکنان یاد بدهیم.