تاريخ مصرف شوك هاي سردار تمام شد؟

تشديد بحران، سوغات ناخوشايند پرسپوليس از سفر كوير بود. شاگردان مانوئل خوزه كه به اتكاي سه ضربه ايستگاهي در سه بازي خانگي قبلي موفق به جمع آوري هفت امتياز شده بودند تا اندكي از شرايط نابسامان پيشين فاصله بگيرند.....

 1- تشديد بحران، سوغات ناخوشايند پرسپوليس از سفر كوير بود. شاگردان مانوئل خوزه كه به اتكاي سه ضربه ايستگاهي در سه بازي خانگي قبلي موفق به جمع آوري هفت امتياز شده بودند تا اندكي از شرايط نابسامان پيشين فاصله بگيرند، اين بار مقابل تيم رده چهاردهم جدول رده بندي تن به يك شكست تلخ دادند تا شرايط برايشان دردناك تر شود. پنجمين شكست قرمزها اين بار در كرمان، بي ترديد براي آنها آموزه هاي فني پرشماري داشت؛ مثل اينكه براي رسيدن به كاميابي، تنها دل خوش كردن به ضربات كاشته راهگشا نيست و يا مثل اينكه در غياب هافبك هاي بازيساز، تعويض سراسيمه و بي محاباي مدافعان و هافبك ها با مهاجمان تازه نفس نمي تواند موثر باشد و به محو شدن اين فورواردها از جريان بازي مي انجامد؛ مثل آنچه قبل از بازي با مس، در نيمه دوم رقابت با سپاهان اصفهان و نفت تهران هم ديده بوديمش. شايد به واسطه يارگيري نامتوازن پرسپوليس در ابتداي فصل، دست خوزه از اين حيث بسته است، اما تكرار اين آزمون به خطا رفته نيز تا به حال نتوانسته براي سرخپوشان موثر باشد. بالاتر از نكته ها و عبرت هاي فني و تاكتيكي اما، شكست ناگوار مقابل مس كرمان مي تواند براي كادر اجرايي و مديريتي پرسپوليس ، درس هايي از جنس طلا داشته باشد؛ همان ها كه گمان مي كردند تا انتهاي فصل مي توان با راه انداختن جنجال هاي كاذب، حمله هاي بدون توجيه به كادر فني تيم مقابل و يا ذبح آبروي بازيكنان خودي، به مجموعه شوك زد و امتياز گرفت. آنها حالا در يك بازي پرحاشيه و انتقاد برانگيز به يك حريف غيرمدعي مي بازند، شايد ياد بگيرند تيم هاي فوتبال براي موفقيت به فاكتورهايي مهم تر و پايدارتر از متشنج كردن فضا و قيل و قال راه انداختن نياز دارند. يك هفته بعد از حمله انتخاري رويانيان به دايي، حالا فقدان آرامش و عدم تمركز باعث مي شود هم راه آهن مسابقه اش را ببازد و هم پرسپوليس ي ها بعد از قبول يك شكست زشت، در رختكن روي شيشه خرده هاي ناشي از ياغي گري بازيكن تعويضي شان گام بردارند. اين بود پرسپوليس آرام و يكدست، سردار؟!

2- ماجراي نافرماني مهرداد پولادي در ورزشگاه باهنر كرمان، از جنبه هاي گوناگون قابل ارزيابي است. با اين حال شايد قرار دادن اين حادثه نامبارك در كنار ادعاهاي دو هفته قبل محمد رويانيان ، مخاطب را به نتايج جالبي برساند؛ آنجا كه مديرعامل سرخپوشان در كمال شگفتي رفتار مسالمت آميز علي كريمي نيمكت نشين در بازي ايران و كره را تقبيح مي كرد و از رسانه ها مي خواست با زبان تمجيدآميز به آن نپردازند. او آن روز ستاره اي را كه حب و بغض شخصي اش را كنترل كرد و مخلصانه در خدمت تيم ملي اش ماند «شومن» خطاب مي كرد، اما حالا در مجموعه خودش بايد با «بدمن» طغيانگري دست به گريبان باشد كه با اعتبار و سوابقي چندين برابر نازل تر از كريمي، تعويضش را تاب نمي آورد و شر به پا مي كند. آيا اين راه درست تيمداري است؟ از اين به بعد استراتژي رويانيان براي فرار از بحران چه مي تواند باشد؟ آيا او سرانجام رخت حاشيه سازي و رفتارها و مصاحبه هاي غيراصولي را به در مي كند و كمي به تيمش آرامش مي دهد، يا قرار است همچنان مجري مشاوره هاي بحث برانگيز دوستان باقي بماند و حيثيت ستارگان جديد و قديم فوتبال ايران را لگدمال كند؟ گرچه اطلاعيه عجيب شب گذشته باشگاه عليه قلعه نويي نشان داد دوستان ظاهرا همچنان بر راه دوم اصرار دارند. ديروز سكوهاي كوير، نام علي كريمي را صدا مي زدند؛ ستاره اي كه اين روزها از پرسپوليس حقوق مي گيرد و در شمال كشور استراحت مي كند، كاپيتاني كه شايد اگر در زمين مي بود، بازيكن تازه وارد تيم به خودش اجازه نمي داد چنين رفتار ناهنجاري داشته باشد و البته مهره ارزشمندي كه شايد با كمي درايت بيشتر، همين حالا هم مي توانست با حضورش وزن خط مياني نحيف تيمش را افزايش بدهد.

3- در اينكه مانوئل خوزه مربي باتجربه و كارنامه داري است، ترديدي وجود ندارد. اين نكته را هم نمي توان قبول نكرد كه بازيكن، مربي، سرپرست و مديرعامل هركدام بايد در چارچوب شرح وظايف خودشان رفتار كنند و در صورت خروج از اين چارچوب، با تنبيه و مجازات مواجه شوند. علي كريمي هم دچار اشتباه شده و در رختكن تيمش چيزهاي گفته كه حق اظهارنظر در موردشان را نداشته است. او و ساير كساني كه در اين غائله با وي هم آواز بودند، بي شك بايد مورد برخورد انضباطي متناسب قرار بگيرند. با اين همه اما، آيا فراق زيانبار كنوني پرسپوليس و كريمي، بهترين فرجام ممكن براي اين پرونده به شمار مي آمد؟ آيا امروز كه حرمت كريمي شكسته و ارتباطش با تيم قطع شده، همه چيز رو به سامان رفته است؟ آيا اگر سردار به جاي گزارش كردن بي كم و كاست تخلف كريمي به خوزه و واداشتن اين مربي به اتخاذ يك موضع خشم آلود و غيرمنعطف، اندكي دورانديشي به خرج مي داد و ماجرا را با يك تنبيه معتدل و منطقي جمع مي كرد، تيم او اكنون در شرايط امن تري قرار نمي گرفت؟ تجربه چند ماه همكاري پرسپوليس ي ها با مانوئل نشان مي دهد اين مربي تا حدودي تحت تاثير حدس و گمان هاي بدبينانه خودش قرار دارد. كسي كه با اكبر ميثاقيان به خاطر حضور در تمرينات تيم ملي دست نمي دهد يا يحيي گل محمدي را بعد از يك نيمه تشويق، در وقت دوم به نيمكت تيم مي دوزد، اين استعداد را هم دارد كه رابطه دوستانه كريمي و كرش را تهديدي براي خودش به شمار بياورد. در اين شرايط، مديريت باشگاه به جاي كنترل كردن اين قبيل سوءظن ها، با عملكرد يك طرفه و شتاب آلودش در مورد كريمي عملا به دغدغه هاي كاذب او دامن زد و همه چيز را به هم ريخت. مانوئل چندي پيش در مصاحبه افشاگرانه اش راجع به جادوگر ادعا كرده بود اين بازيكن او را تحويل نمي گيرد و رفتار سرد وخشكي با وي دارد. جالب است كه اين روزها در سطح اول فوتبال جهان نيز پرونده اي مشابه باز است؛ آنجا كه به روايت منابع خبري معتبر و متعدد اروپايي، هاله اي از سوءتفاهم روابط بين مورينيو و كاسياس را پوشانده است. از بازي سوپرجام فصل گذشته اسپانيا و تماس دلجويانه ايكر با ژاوي، اين تنش ها آغاز شده و هر روز هم افزايش پيدا كرده است. او حالا متهم است كه از رونالدو و مورينيو خوشش نمي آيد، در رأي گيري توپ طلاي امسال قصد ندارد آنها را در اولويت قرار بدهد، بعد از گل تيمش به من سيتي شادي نكرده و براي رسانه ها از رختكن رئال جاسوسي مي كند. اينها اتهامات جدي كاسياس در مادريد هستند كه به مراتب نسبت به ايرادات «بني اسراييلي» خوزه از كريمي واقعي تر به نظر مي رسند. با اين حال نه مديران باشگاه و نه روزنامه نگارها، هيچ كدام بي محابا «ايكر مقدس» را به مسلخ نبرده اند و بحران بيهوده در تيم شان درست نكرده اند. مربي – حتي اگر به بزرگي مورينيو باشد – مي تواند با مديريت مناسب و معتدل كنترل شود و در خدمت تيمش باقي بماند . اين اما، اصلي است كه متاسفانه انگار در پرسپوليس امسال به دست فراموشي سپرده شده است.

4- كريمي، دايي، مايلي كهن، انصاري فر، عابديني، هدايتي و حالا هم تلويزيون و قلعه نويي . واقعا چند نفر ديگر بايد تخريب بشوند تا پرسپوليس آقاي رويانيان از انتهاي جدول بالا بيايد؟ اين باشگاه بزرگ با استعداد هميشگي اش براي خلق حاشيه، شايد محتاج سيستم اداري هوشيار و متخصصي باشد كه بيشتر از هر چيز ديگري «مديريت بحران» بداند، نه آنكه حتي در شرايط عادي هم با اقدامات نسنجيده اش تنشي جديد بيافريند و لطمه اي تازه به پيكر تيم بزند.