دیوار محکمی به نام سید جلال

جلال حسینی دراز كشيد جلوي توپ، آن هم از فاصله دو سه متري و شوتي كه بازيكن كره‌اي با تمام توانش شليك كرده بود. اين بهترين صحنه‌اي بود كه سيد در طول بازي خلق كرد

در بيروت كه بازي نكرد، از كي‌روش دلخور شديم. به قابليت‌هايش ايمان داشتيم و مي‌دانستيم در هر حالتي بودن او بهتر از نبودنش خواهد بود. هيچ وقت نفهميديم در بيروت چرا روي نيمكت نشست و بعد از آن هم كسي نپرسيد چرا اين‌گونه شد؟ خودش هم حرفي نزد اما خيلي زود و از بازي با كره به جاي قبلي‌اش برگشت و در ميانه خط دفاع قرار گرفت و تا همين بازي آخر استوارترين مدافع تيم ملي بود.

از سيدجلال حسيني حرف مي‌زنيم؛ آقاي صخره شمالي كه مثل سنگ مي‌ماند. حتما امروز فردا يا حتي قبل از حضورمان در برزيل يك بار ديگر فيلم مسابقه تاريخي اولسان را نگاه خواهيد كرد، اين بار بدون استرس، با آگاهي از پايان شيرينش و شاهكاري كه سفيدها در بندر صنعتي كره خلق كرده‌اند.

اين بار حتما جزئيات برايتان بيشتر هويدا خواهد شد و تعداد «به‌به»هاي‌تان بابت رشادت‌هاي بازيكنان و تمركزشان در طول بازي به مراتب بالاتر از زماني خواهد بود كه مسابقه را به صورت زنده تماشا مي‌كرديد و زير لب دعا مي‌خوانديد كه فقط گل نخوريم و صعود كنيم به جام جهاني.

اگر فيلم را تماشا كرديد حتما به لحظه‌اي خواهيد رسيد كه سيد دراز كشيد جلوي توپ، آن هم از فاصله دو سه متري و شوتي كه بازيكن كره‌اي با تمام توانش شليك كرده بود. اين بهترين صحنه‌اي بود كه سيد در طول بازي خلق كرد و مثل تمام دقايق قبل و بعد آن مثل يك سد خاكي رسوخ‌ناپذير و البته بلند مقابل نيروي زميني و هوايي كره يك مدافع سربلند بود.

جلال هر بار بعد از دفع حملات حريف نگاهي به اسكوربورد داشت و به دقايق پيش رو فكر مي‌كرد اما در طول بازي هيچ گاه تمركزش را از دست نداد و دچار اشتباه نشد. او در طول بازي تنها يك بار اسير كيم شين ووك غول كره‌اي شد اما در عوض بارها بالاي سر قرمزها سر زد و توپ را فرستاد جايي كه خيال‌مان را راحت کند.

او در طول اين بازي دو سه صحنه فوق‌العاده خلق كرد تا انصافا بهترين بازيكن تيم ملي لقب بگيرد و در كنار گوچي و رحمان جزو بهترين‌هاي تيم ملي باشد. جلال در يك صحنه با دو ضربه سر متوالي و يك بار هم با تكل درازكش دروازه ما را نجات داد تا مزدك ميرزايي گزارشگر مسابقه هم به وجد بيايد. در واقع نوع دفاع كردن سيد كه جانانه و شجاعانه بود بيننده تلويزيوني را وادار مي‌كرد تا فرياد بزند؛ فريادي از سر غرور يا تحسين انفرادي به خاطر پرورش و داشتن چنين مدافعي در مهم‌ترين آوردگاه چهار سال اخير فوتبال ايران.

در واقع حسيني در 30 دقيقه پاياني طوري بازي كرد تا عبارت «ماشاءالله سيد» از دهان‌مان نيفتد. او در اولسان يكي از ماندگارترين و بهترين بازي‌هاي عمر خود را براي تيم ملي انجام داد و مثل يك صخره مقابل يورش‌ها و جيغ‌هاي كركننده كره‌اي‌ها ايستادگي كرد تا به كمك هم‌تيمي‌هايش تيم ملي را به برزيل بفرستد.

يادمان نرود سيد در ۱۵ بازي از ۱۶ بازی تيم ملي در مرحله مقدماتي جام جهاني بازی کرد و اگر در بيروت هم بازي مي‌كرد تنها بازيكني مي‌شد كه در كل بازي‌ها به ميدان رفته و داراي بالاترين سهم از اين صعود رويايي مي‌شد. اما همين حالا هم او ركورددار است؛ ركورددار بازي در مرحله مقدماتي جام جهاني و بيشترين دقایق حضور در ميدان (خلعتبري هم 15 بازي انجام داده اما دقايق حضورش در ميدان به مراتب كمتر از سيدجلال است). او همراه ديگر مدافعان و دروازه‌بان‌هاي تيم ملي با 8 بازي و فقط دو گل خورده ركورددار كمترين گل خورده در هر دو گروه آسياست. تازه اين در حالي است كه سيد در يكي از اين گل‌هاي خورده دخيل نبوده چرا كه مقابل لبنان بازي نكرد و از آنجايي كه بيشترين دقايق حضور در ميدان را داشته مي‌تواند در اين خط دفاعي رويايي بهترين و موفق‌ترين به حساب بيايد.

يادمان نرود سيدجلال در پرسپوليس فصل گذشته هم بهترين و بادوام‌ترين بازيكن بود، درست مثل آن چهار فصل حضورش در سپاهان و حالا راحت‌تر از گذشته مي‌توان به او عنوان بهترين مدافع فوتبال ايران و يكي از بهترين‌هاي آسيا را با افتخار تقديم كرد.

جلال سال آينده در برزيل 33ساله است اما اين عدد نسبتا بالا هيچ‌كس را نمي‌ترساند. همه مي‌دانند او در اوج دوران بازيگري‌اش به سر مي‌برد و البته يادمان نرفته يحيي گل‌محمدي و سهراب بختياري‌زاده در همين حول و حوش و حتي سني بالاتر به جام جهاني رفتند، درخشيدند و گل زدند. درست مثل نادر محمدخاني كه در جام جهاني 98 صخره ايراني‌ها بود.

حالا صخره تيم ايران در برزيل از شمال كشور مي‌آيد و از تيم پرسپوليس با كلي تجربه و افتخار از بازي‌هاي باشگاهي. واقعا حيف بود بازيكني با اين كيفيت جام جهاني را تجربه نكرده باشد. جلال در طول بازي‌هاي مقدماتي جام جهاني درست مثل بيشتر بازي‌هاي ملي و باشگاهي‌اش در 5 سال گذشته يكي از بهترين و كم‌نوسان‌ترين بازيكنان تيم ملي بود و بايد به‌خاطر اين صلابت و اقتدار به او تبريك گفت.

مرسي سيد؛ بدون شک حضور در جام جهاني حق تو بود.