حضور روان‌شناس برای از بین بردن ترس از رقابت در بازیکنان کم سن و سال موثر است.

  در تیم‌های پایه چون بازیکنان دارای زمینه‌های فرهنگی و رفتاری مختلفی هستند، مربی به تنهایی نمی‌تواند تاثیرگذار خاصی داشته باشد و حضور روانشناس در چنین شرایطی الزامی است. از سوی دیگر در بعضی از موارد دیده می‌شود که بازیکن چون نمی‌تواند خود را با محیط تطابق دهد در نتیجه‌ شانس حضور در تیم پایه را از دست می‌دهد، لذا حضور روانشناس در چنین زمانی موجب ارتقا اعتماد به نفس و انگیزش بازیکن برای برقراری ارتباط با محیط و مربی می‌شود.

  متاسفانه یکی از مشکلاتی که در تیم‌های پایه به شکل حاد از نظر روانی دیده می‌شود، از دست دادن انگیزه رقابتی پس از دعوت به اردوی تیم ملی است. به نحوی که بازیکن از ترس این که در رقابت با همسالان خود دچار شکست نشود به همان نیمکت نشینی رضایت می‌دهد و از حضور در جمع و شرکت در بازی‌های رسمی امتناع می‌کند. در چنین شرایطی حضور روانشناس در کنار بازیکن برای بالا بردن توانایی‌های وی و به چالش کشیدن ظرفیت روانی بازیکن تاثیر مثبتی در پی خواهد داشت و بازیکن را برای تحمل فشار مسابقات و ایجاد حس رقابت آماده می‌کند.

  تحمل حضور در مسابقات فشرده و ایجاد انگیزش در بازیکنان برای شرکت در بازی‌های رقابتی یک نوع ضعف روانی است که تنها با حضور روانشناس در کنار تیم مرتفع می‌شود و مربی به تنهایی نمی‌تواند در این باره تاثیرگذار باشد.

  والدین در صورتی می‌توانند در رفتار و عملکرد کودکان خود از نظر بعد روانی تاثیر مثبتی داشته باشند که با ایجاد تعامل با یک روانشناس ، اطلاعات کاملی نسبت به مهارت‌های روانی کسب کنند و خود به اصول روانشناسی آگاهی داشته باشند در این شرایط می‌توانند بر مشکلات روانی کودکان خود غلبه کنند. در غیر این صورت والدین نمی‌توانند عامل محرک خوبی برای از بین بردن تنش ها و رفتارهای غیر اخلاقی فرزندان خود باشند.

زمانی که والدین در نقش مربی و روانشناسی برای کودکان خود ایفای نقش می‌کنند، در بیشتر موارد به دلیل دلسوزی بیش از حد و عدم کنترل رفتارهای روانی آنها در شرایط تنش زا نتیجه‌ معکوس به دنبال دارد و حتی امکان دارد موجب کاهش عملکرد و کارایی آنها در رقابت‌ها شود.